Πολιτιστικά τέλη – τέλη πρασίνου – τέλη γάμου (ειδικά δυνητικά ανταποδοτικά τέλη)

Αρκετοί Δήμοι, έχουν τη διακριτική ευχέρεια να επιβάλλουν στους δημότες οικονομικές επιβαρύνσεις (τέλη ή εισφορές), κατόπιν νομοθετικής εξουσιοδότησης, προκειμένου με τα έσοδα που θα συγκεντρώσουν να χρηματοδοτήσουν τοπικά έργα και υπηρεσίες που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, της ανάπτυξης της περιοχής και στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Τα τέλη αυτά για να είναι νόμιμα πρέπει να ικανοποιούν συγκεκριμένα κριτήρια. Δηλαδή πρέπει α) να προσδιορίζεται το έργο ή οι υπηρεσίες που πρόκειται να παραχθούν, β) να ορίζεται ο κύκλος των ωφελουμένων προσώπων, που υποχρεούνται στην καταβολή των τελών, χωρίς η ωφέλεια να διαχέεται σε αόριστο αριθμό προσώπων και γ) να παρατίθενται συγκεκριμένα στοιχεία αναφορικά με τα έργα ή τις υπηρεσίες, όπως προϋπολογισμοί, τεχνικές εκθέσεις κ.λπ.

Πολλές αναφορές πολιτών έχουν αντικείμενο την επιβολή τέτοιων τελών, που είναι πιο γνωστά ως τέλη γάμου, πρασίνου ή περιβαλλοντικά. Η διερεύνηση των αναφορών αυτών αποκαλύπτει, συχνά, την έλλειψη συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων για την επιβολή των εν λόγω τελών. Ωστόσο, επειδή ο Συνήγορος του Πολίτη δε διαθέτει ακυρωτική αρμοδιότητα, διαμεσολαβεί μόνο συμβουλευτικά προς τους δήμους, επισημαίνοντας όσα με πάγιο τρόπο επιτάσσουν γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, εγκύκλιοι του Υπουργείου Εσωτερικών καθώς και η νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων, σχετικά με τις προϋποθέσεις των ανταποδοτικών τελών.

Όλα | 2013 | 2012 | 2007