Οι δήμοι  εισπράττουν ως έσοδό τους,  ποσοστό 2% στα ακαθάριστα έσοδα κάθε είδους, μορφής και ονομασίας καταστημάτων τα οποία πωλούν για εσωτερική ή εξωτερική κατανάλωση φαγητά, ποτά, αναψυκτικά, γλυκά και γαλακτοκομικά προϊόντα, εφόσον σύμφωνα με την άδεια λειτουργίας τους, διαθέτουν πάγκους ή τραπεζοκαθίσματα ή είναι ζυθοπωλεία, καντίνες, κέντρα διασκέδασης.

Επίσης, το τέλος αυτό μπορεί να επιβάλλεται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και στα  καταστήματα τουριστικών ειδών, ειδών λαϊκής τέχνης, ενθυμίων και δώρων, ενοικιάσεως σκαφών αναψυχής τοπικού χαρακτήρα, θαλάσσιων ποδηλάτων, ιστιοσανίδων, και ειδών που χρησιμοποιούνται στην παραλία και στη θάλασσα από τους λουόμενους, ειδών "σπορ", "σκι" και "ορειβασίας, σχολών εκμάθησης θαλάσσιων σπορ και ενοικιάσεων αυτοκινήτων, μοτοποδηλάτων και ποδηλάτων.

 Όταν το τέλος επιβάλλεται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου στα πιο πάνω καταστήματα, η απόφαση πρέπει να αιτιολογείται ως προς τη σκοπιμότητα της επιβολής του, κατόπιν εκτιμήσεως των ειδικών τοπικών συνθηκών. Η έλλειψη της αιτιολογίας καθιστά την  κανονιστική πράξη ακυρώσιμη.

Ο Συνήγορος του Πολίτη κατά τη διερεύνηση αναφορών που έχουν αντικείμενο την επιβολή του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων εξετάζει, μεταξύ άλλων, εάν παρατίθεται η αιτιολογία που απαιτεί ο νόμος, δηλαδή  εάν συντρέχουν ειδικές τοπικές συνθήκες που επιτρέπουν την επιβολή του.

Δεν υπάρχουν ακόμα κείμενα για το θέμα αυτό