Ο όρος εθνική καταγωγή ταυτίζεται συχνά με την ιθαγένεια/υπηκοότητα και είναι ευρύτερος του όρου εθνοτική καταγωγή ο οποίος αφορά πολιτισμικά χαρακτηριστικά ανθρώπινων ομάδων. Η εθνοτική καταγωγή κάποιου προσώπου που είναι υπήκοος κάποιας χώρας είναι αδιάφορη για το δίκαιο και συνακόλουθα για τις συναλλαγές του με την ελληνική διοίκηση (εκτός της περίπτωσης των ομογενών). Αποκτά όμως σημασία όταν σχετίζεται με την κατάσταση της εθνοτικής ομάδας στη χώρα προέλευσης, ιδίως στην περίπτωση των αιτούντων άσυλο. Στις συναλλαγές όμως με τη διοίκηση συχνά τόσο η εθνική όσο και η εθνοτική καταγωγή συχνά έχουν σημασία καθώς τόσο το νομοθετικό πλαίσιο όσο και το στέλεχος της διοίκησης έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα που θεωρούν δυσεπίλυτα. Για παράδειγμα, η μη κατανόηση (εξ αρχής) της διαφορετικής λειτουργίας των ονοματεπωνυμικών στοιχείων σε χώρες ισπανόφωνης παράδοσης ή της Υποσαχάριας Αφρικής, οδηγεί σε ταλαιπωρία τον συναλλασσόμενο και σε μεγάλη σπατάλη χρόνου την ελληνική διοίκηση (ερωτήματα, εγκλύκλιοι κ.λπ.). Δείτε περισσότερα
Με τον όρο φυλετική καταγωγή εννοούμε συνήθως την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σε μεγάλες διακριτές ομάδες, με βιολογικές ταξινομήσεις. Οι άνθρωποι χωρίζονται σε «υποείδη βάσει μορφολογικών χαρακτηριστικών όπως το χρώμα του δέρματος ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου» (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), δηλαδή ανατομικά, γενετικά ή φυσικά χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά δεν είναι σπάνιο πολιτισμικά, εθνοτικά, γλωσσικά, θρησκευτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά να εκλαμβάνονται είτε από την ίδια την ομάδα είτε από άλλες ως «δεσμοί φυλής» και ως εκ τούτου να οδηγούν σε φυλετική ταξινόμηση πέρα από την εθνοτική ή/και εθνική. Η κατηγοριοποίηση που από επιστημονικό αντικείμενο της φυσικής ανθρωπολογίας έγινε το κατ’ εξοχήν κριτήριο κοινωνικού διαχωρισμού και υποδούλωσης των ανθρώπων, οδήγησε στη αρνητική χρήση του όρου «φυλή» δίνοντας του και την έννοια γένους «ρατσισμός». Γνωστότερα ιστορικά παραδείγματα του 20ου αιώνα αυτής της χρήσης είναι η ναζιστική θεωρία περί υπεροχής της «αρίας» φυλής και το απαρτχάιντ κατά των μαύρων στη Νότιο Αφρική. Στις σύγχρονες κοινωνίες της Ευρώπης όπως η ελληνική, φυλετικός άρα κατ’ εξοχήν ρατσιστικός είναι ο διαχωρισμός που επιχειρείται με βάση το χρώμα ή εμφανή φυσικά χαρακτηριστικά του προσώπου για να διακρίνει τους λευκούς κατοίκους από τους μαύρους, τους ασιάτες, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις τους Ρομά. Δείτε περισσότερα